Column+Gedicht NVDN 2024

Vorig jaar speelde ik didgeridoo in de gistpoort te Middelburg.
De toegangspoort tot het “circus Nacht van de Nacht”, wat het inmiddels is geworden.
Dit jaar ging ik er vanuit dat er een andere plek zou worden toegewezen, om klanken te scheppen.

Ik had totaal geen rekening gehouden met het feit; dat weer de gistpoort zou worden toegewezen.
Mijn collega waar ik vorig jaar mee samen speelde, vond de gistpoort wel oké.
Ik niet, omdat ik het niet de juiste “setting” vind.
Ik vervoer de klankbezoeker liever naar de mysterie en het onbekende.

Als ouder wordende is het niet moeilijk om overal iets van te vinden, zoals:
Het is te vluchtig allemaal, fungeren als aankleding zonder diepte, nee bedankt!

Ik had het geluk dat Frans morgenavond wel in de Gistpoort wil spelen.
Samen met collega Inge

Maar nu vraagt Frans of ik kom spelen.
Terwijl ik bovenstaande toch duidelijk heb proberen te maken.
Maar goed ik ken Frans al langer.

Ik mailde hem, dat ik er wel ergens doorheen zal proberen te blazen.
Omdat ik mijn “slimme” telefoon heb laten liggen in Middelburg, heb ik nu wel een opdracht.

Ik herinner me het “oude” plan, om samen met Frans verder te gaan als GO-DREAMING.
Ook ergens vermeld op deze site.

Om de “nacht van de nacht” te kleuren, hier een gedichtje:

Lantaarns
vervuilen
uit zelfzorg
de nacht

Haast 
onzichtbaar
Spelen de
zwarte toetsen
met de witten

Neuriënde
klanken
Omringen
elkaar

In onverstaanbare
verbinding
zenden
oren
elkaar
betovering

Laurens