
De naam ecoaarde werd geboren rond 2010, op een stuk ongebruikte tuingrond.
Veel van mijn ideeën komen daar op alsof het zeldzame planten zijn.
Geloof me, die planten hebben veel aandacht en zorg nodig, zeker als ze op de verkeerde plek staan.
Vaak kwijnen ze uiteindelijk toch weg, waarom zou ik dan mijn ziel en zaligheid in die ideeën stoppen?
Het tuinieren in samenwerking met de aanwezige natuur geeft me voldoening.
Veelal maak ik boomkruinen wat meer open, zodat het licht de laagblijvende planten kan bereiken.
Zo verzet ik mijn zinnen en krijg ik weer een frisse kijk op het leven.
Ik besef me dat ik ruim 20 jaar geleden in de heemtuin van Terra Maris te Oostkapelle ook al zo werkte en dat deze “ecoaarde” er voor in de plaats is gekomen.
Het didgeridoo spelen op berenklauwen begon in de heemtuin.
Daarna speelde ik vele jaren in Goanna Dreaming, die o.a. “klank-lig-concerten” verzorgde.
Plaatsen die “onaf” zijn wemelen van divers leven en worden steeds zeldzamer, zeker in Nederland waar elke vierkante centimeter een bestemming heeft gekregen.
Door erop te vertrouwen dat de natuur zijn eigen verhaal heeft, leer ik om mee scheppen aan een tuin die tot de verbeelding spreekt.
Als ik dan ook nog een didgeridoo pak om de plek aarde onder mijn voeten te tonen, dan raak ik nauw verbonden met wat “daar” is en raak ik betoverd.
Iets wat me doet denken aan de mythologie van de Australische Aboriginals (Dreamtime)
Nieuwsgierig maken, geprikkeld blijven, beschutting krijgen, kunst en cultuur proeven, natuur beleven.
Één leven waar een mening geen heersende norm is, maar verschillend is en mag veranderen.
Dat is alles wat er kriebelt onder de opzet van website ecoaarde.
In 1967 ben ik in Middelburg gekiemd en nog steeds ben ik terug te vinden in Zeeland.


Door te lezen, ontsnap ik uit de sleur van alle dag.
Dat was nodig toen ik mijn baan verloor.
Door mijn schrijfcursus kon ik weer verder.
Nu ben ik wat ik schrijf.
Ik wens dat elke bezoeker op www.ecoaarde, verscheidenheid leert waarderen en er een vruchtbare bodem voor aanlegt.
Laurens Suurmond