Vanmorgen vertelde ik in de hoogstamploeg dat ik takkevent als rol op me wilde nemen.
Vandaag wilde extra goed voor mezelf zorgen door mijn schouder te ontlasten en niet boven mijn macht te werken. Onwennig die nieuwe rol, het hoofd te buigen en takken te rapen als man.
Het leuke was de afwisseling die je ervaart tijdens dit grondwerk. Verschillende mensen, bomen, diverse uitwisselingen. Ik hoop niet dat ik mijn vrijwillige collega’s teveel van het werk heb afgehouden of doet dat eer aan de naam takkevent?
Tijdens de rondgang zag ik dit mooie veldje Maartse Viooltjes.
Deze houden van halfschaduw maar door de snoei-werkzaamheden (meer licht) zouden die mijn inziens wel gaan verdwijnen.
Zo vond ik het geoorloofd er wat mee te nemen voor de salade “zonder vioolsonate” .
Doe er voor mij maar geur bij van deze lente godin.
Je mag heel dicht naast dit viooltje knielen om de “odorata” te bespeuren.
In de soortnaam van dit viooltje ligt dit al besloten het duidt op welriekend.
Ik blijf nog even hangen in deze maartse bui want de heilzame werkingen van dit plantje zijn niet misselijk.
