Voorjaarsschoonmaak “Schone Schelde”.
Vandaag de Oosterschelde bekijken op aangekoekte plastic soep.
Er was gekozen voor de Sophia haven om daar te gaan rapen.
Om geen zwartkijker te blijven en de blik te richten op het nieuwe voorjaar waren daar gelukkig ook de kleine hoefbladen met hun zonnige gele bloemen.
Ook o.a de rogge eieren die blijkbaar een hype zijn in het vinden ervan.
Het gezelschap was zeer divers van plastic jutters.
De wethouder was erbij hij scheen rogge eieren voor afval te hebben aangezien.
Dus die moesten weer uit de zak voor lesmateriaal. Mooi voorbeeld van educatie in de praktijk.
Als ik plastic soep jut, moet ik altijd denken aan de cultuur van de Aboriginals.
Zij kennen in hun cultuur geen bezit dus ook geen afval wij kijken raar op als we zien dat daar aan de andere kant van de wereld onze westerse rotzooi ligt. Vanmorgen liep ik met mijn verse hesje “wij houden Zeeland schoon”.
Als zwartkijker zou je denken, koop ik zo mijn schuld af door wat plastic weg te knijpen? en in een plastic zak te gooien? ziet er mooi uit aan de buitenkant! Van binnen zijn we nog niet veel veranderd ! In onze maag is ook plastic te vinden.
Misschien te klein voor de knijper uit het kinderspel van dokter Bibber.
Wie weet kan een dominee in een donderpreek iets in de zin verkondigen van:
Tot plastic zult gij wederkeren, ipv stof.
Net zoals het plastic steeds weer in de soep zit, komt ook steeds de gedachte op, dat ik het niet meer mee zal maken wanneer alle spullen snel en goed afbreekbaar zijn. Of mogelijk zelfs verrijkend mocht dat voor moeder “Eco aarde”nodig zijn.
Ik ben typisch westers en neem een stuk kelp wat is losgerukt van een basalt steen mee naar huis voor de Misosoep.
Ook niet van hier, wel afkomstig uit Japan en toch verantwoord met al die japanse oesters om me heen.
Of ik gebruik het voor de mineralenhuishouding op de compost , typisch mij, ik schijn er altijd wat mee te gaan kunnen.
Zal ik van mijn Opa de “mosselman”ge erft hebben.
Verder denkende, een aboriginal in de Outback van Australië zou de soep ter plekke maken met het zogenaamde afval en alles op zijn plek laten vallen. Zo vanzelfsprekend, zo eenvoudig.
Zover zijn wij nog niet terug in de oudheid waarnaar wij terug verlangen.