Toekomstmuziek.
Te mooi om waar te zijn?
Moeilijke muziek?
Muziek waar ik veel over wil weten.
Het mooie, maar onwaarschijnlijke dat in de toekomst zou kunnen gebeuren lees ik in een woordenboek.
Iets waar ik een grote behoefte aan heb en ook zenuwachtig van word.
Zeker nu mijn verleden groeit. Het verlangen naar afwisseling in bezigheden.
Zin in iets nieuws zoals het getij iets bloot spoelt.
Het kan immers nieuwe impulsen geven of kansen brengen.
Het is een hele kunst om toekomstmuziek te durven spelen als je een behoudend karakter bezit.
Toch is verandering noodzakelijk om in beweging te blijven.
Op dit moment zit ik dicht bij het vuur van nieuwe toekomstmuziek. Het licht nog vaag, schijnend door de wolken en dan schijnt het er ineens te zijn, blijvend voor hoelang?
Zet ik beide benen neer en loop ik door naar de onwaarschijnlijke toekomst binnen mijn droom? Word ik straks weer geleefd? Blijf ik zitten op mijn kooi die ik heb geopend niet meer wetende hoe te vliegen?
Mijn eigen koers willen volgen en toch in een kringetje blijven ronddraaien bij werkgevers omdat ik nooit durf om mijn eigen bedrijf te beginnen is een te pijnlijk besef.
Ik visualiseer de vorm van een spiraal en wil meeveren in iets wat ik nu nog kan.
Ik draai al weken weinig muziek en in de stilte probeer ik toekomstmuziek te horen.
Jammer dat als de toekomstmuziek er is ze zo vragend is, het kan maar beter komen aanwaaien als klanken zonder er direct bewust van te zijn.
Rondom mijn re-integratie spoor 2 heb ik grote vragen.
Er wordt namelijk flink geld aan mij verdiend door coaches zonder dat er resultaat geboekt hoeft te worden.
Het is enkel dat de werkgever na twee jaar bij de poortwachterswet aan kan tonen dat hij je mee heeft genomen aan het handje en zodoende genoeg heeft gedaan.
Binnen de psychologie is nog steeds niet duidelijk wat stress aanricht en een burn out is daarom geen aandoening en is daarom niet opgenomen in de Diagnostic an Statistical Manual of Mental Disorders (DSM).
Dus hoe kan een begeleider je daar dan in behandelen?
Laat staan dat je er hoge verwachtingen van hebt.
Nu alles wegebt in die paar dagen dat ik proef draaide in onwaarschijnlijke gedaante, zie ik uit naar een vloedgolf met sprankelende koppen zeeschuim.
Als een flesje koolzuurhoudend water openen net zo mooi klinkt als een vloedgolf in de branding dan is de toekomst daar.
